Ebu Müslim Havlani bir toplulukta konusulanlari dinler.
Hemen hepsi de hanimindan sikayette bulunmaktadirlar
. Ancak Ebu Müslim’de sikâyet filan yoktur.
Derler ki:
– Veli gibi bir hanima düstün de sesin sedan çikmiyor degil mi?
Omuzlarini silkerek cevap verir:
– Bizimki veli filan degil kelimenin tam manasiyla delidir deli!…
– Öyle ise derler nasil geçiniyorsun böyle deli biriyle?
Cevap verir:
– Ben usulünü biliyorum da öyle geçiniyorum, kavga gürültümüz o yüzden olmuyor!…
Büsbütün meraka düserler.
– Deli gibi biriyle kavgasiz gürültüsüz geçinmenin usulü nedir ki?
diye sormaktan kendilerini alamazlar.
Söyle izah eder Ebu Müslim, geçinmenin sirrini.
Der ki:
– Allahü Azimüssan, Âdem Aleyhisselam’i topraktan yarattiginda bedenine önce akli koydu.
Akilli bir adam oldu.
Sonra öfkeyi yaratti. Ona da Âdem’in bedenine girmesini emretti.
Öfke:
– Ben dedi. Âdem’in bedenine giremem. Çünkü orada akil vardir! Akilla ikimiz bir yerde asla duramayiz!…
Rabbimiz buyurdu:
– Ey öfke! Sen Âdem’in bedenine girmeye çalis, oraya yönel.
Akil senin geldigini görünce hemen çikip gider, kendi yerini sana birakir.
Böylece sen de Âdem’in bedeninde hükmünü icra eder, onu deli yaparsin.
Ebu Müslim burada der ki :
– Iste biz hanimla bu konuda anlastik. Dedik ki; mademki insana öfke gelince akil gidiyor, insan delinin teki haline geliyor.
Öyle ise evde kim öfkelenirse o an sanki o delidir.
Deliye karsi ise bir veli lazimdir.
Ben öfkelenirsem hemen farkina varacaksin, sabir gösterip ters cevap vermeyeceksin.
Çünkü ben o an deli sayildigimdan deli adamdan her sey beklenir diyerek veli rolüne gireceksin, aklim gelinceye kadar bir deliye bir veli rolü oynayacaksin.
Ebu Müslim burada sunu da ilave eder:
– Tabii der, bu sabir benim için de geçerli bir görevdir.
Bazen hanim öfkelenir, bu defa o deli durumuna girer bana veli rolü düser, ben bir veli gibi sabir gösterir, karsilik vermemeye çalisirim.
Akli gelip de akilli insana muhatap oldugumu anlayincaya kadar, bu sabir devam eder.
Ebu Müslim bundan sonrasini söyle tamamlar:
– Iste der ey dostlar, benim hanimdan sikayetçi olmayisimin sebebi budur. Gül gibi geçinip gitmemizin sirri da buradadir.
Tavsiye ederim, siz de bir deliye bir veli rolü oynayin, öfkelenince karsi taraf veli rolüne girsin, sabir ve tahammülü esas alsin, göreceksiniz ki tartisma kisa zamanda son bulacak, taraflar birbirlerine karsi sevgiyle dolacak.
Çünkü öfkeli taraf kendisine karsilik verilmeyisinin takdirini, minnettarligini duyacak.
Bu da mutluluk vesilesi olacak.
Sakin “Bir deliye bir veli rolü basit bir sey” deyip de geçmeyin.
Sadece bir deneyin yeter. I
ste size güzel geçinmenin sirri.
