1.Dünya Savaşı’ndan sonra hem Avrupa hem Anadolu topraklarında hanedan yönetimi sona erdi.
Yerine yönetilenlerin kararı ve tercihleri ile yetki alan yöneticiler devri başladı.
Anadolu da iktidara alternatif yöneticinin başa geçmesi 1950’den sonra başladı.
10 yıl içinde askeri bürokrasi silah zoru ile halkın elinden geri aldı hem de yöneticisini dar ağacında sallandırarak.
İşte ne olduysa 1960 Mayıs’ından sonra oldu. Zaten prematüre doğmuş bir cumhuriyetin İLKEL DEMOKRASİYE geçişi 10 yıl bile sürmedi, sözde demokrasiye BALANS AYARI yapıldı.
Çünkü DEMOKRASİ bir KÜLTÜRDÜR, bu kültür tecrübesiz ve bilinç yoksunu halkın hak etmediği bir nimettir diye bakılıyordu.
Türkiye Cumhuriyeti kuruluşundan sonra ilk 18 hükümet alternatifsiz hükümetlerdi. Yapılan ya da yapılması gereken tüm icraatlar cumhuriyet sisteminin tek PARTİ tek ADAM tek ÇÖZÜM şeklinde oldu.
Türkiye Cumhuriyeti’nin 21. Hükümetinin 1960’ta bitişinden, 2002 de 58. Hükümetinin kurulmasına kadar kurulan tüm hükümetlerin ortalama süresi 18 ay sürmüş ve her YENİ HÜKÜMET kuruluşunda eski hükümet KÖTÜ yenisi İYİ olacak umudu ile kurulmuştu.
Bu umut yaklaşık 40 yılda 38 hükümet ile sükût-u hayale uğradı.
Zira ne ekonomik göstergeler ne sosyal haklar ne de uluslararası kriterler daha iyiye gitmedi ve fakat emsal ve denk ülkelerle kıyasta çok daha kötü bir seviyeye indi.
Zira kaybedilmiş cihan savaşının galipleri seni sana bırakmayacaklar ve bağımsız, egemen bir devlet olma fırsatını vermeyeceklerdi.
Bize biçilen rol galip devletlerin halklarının ihtiyaçlarını ve konforlarını sağlamak üzere Anadolu’da istihdam edilen müstemleke bir halk olmaktı.
Yöneticilerimiz İKTİDAR olabilir ama MUKTEDİR olamazlar düsturu ile hükümet kurdurulurdu.
Kurdurtulan her hükümet galip devletlerin aleyhine halkın lehine bir işe kalkarsa ya ASILIR ya bir mizansen ile DÜŞÜRÜLÜRDÜ. Çünkü her zaman KUKLA olmaya teşne sözde yönetici taliplileri vardı.
Ve Türk halkı ne zaman şikâyet etsen hoşnutsuzluk hissetse ona sunulan alternatifler GELENİN GİDENİ ARATTIĞI hükümetler oldu. Ta ki sorunun hükümet kurmak değil sistem değiştirmek olduğunu anlayana kadar.
Sistem ve rejim tarihimizi hatırlatmasını yapmış sayarsak şimdi gelelim sözümüzün sadedine.
DEMKORASİ 1.0 (ilkel demokrasi) versiyonunun DEMOKRASİ 2.0 (gelişmiş demokrasi) ile güncellemesi ile olduğunu anlayınca sorunlar çözülecek.
Zira Demokrasi 1.0 da kişi eleştirilir ve değiştirilir oysa Demokrasi 2.0 icraat eleştirilir ve değiştirilir.
Şimdi gelelim yazımızın başlığının gereğine.
Her değişiklik İYİ midir?
Her gelen gidenden HAYIRLI mıdır?
Her itiraz eden HAKLI mıdır?
Her muhalefet eden DOĞRU mu söyler?
Her gelecek olan gidecek olandan GÜZEL mi yapar?
Mevcut eksik yaparsa yerine gelen TAM mı yapar?
Demokrasi 1.0 da her muhalif GÜZEL söyler HOŞ söyler de başa geldiğinde söylediği gibi yapmaz.
Onun içindir ki halk demokrasi 2.0 da iktidarda olanın eksik yapanını değil talip olanı nasıl yapacağını eleştirmeli ve gelen gideni aratmamalıdır.
1960 Mayıs’ın dan sonra başlayan iktidar olan ama muktedir olmayan hükümetler yerine 2023 Mayıs’ın da muktedir olan istikrarlı yönetimler kurulmalıdır.
Şimdi meclisten kahvehaneye kadar banko gündem siyaset, seçim ve ekonomi o halde bize düşen de doğru soruları sormak olmalı. Kişinin değil işinin şikâyetçisi olmalıyız.
Son söz: 2. Yüzyıla demokrasi 2.0 ile başlayalım
